Dwudziestosześcioletnia Marcelina ma szczególny dar – postrzega świat kolorami. Według niej każdy człowiek ma aurę, którą dziewczyna nie tylko widzi, ale także rozumie.

Od kilkunastu tygodni dręczą ją senne koszmary, w których topi się w krwistej czerwieni. Sny się powtarzają, a nawet rozwijają, a wszystkie dotyczą jednego miejsca – Bromierzyka, opuszczonej wsi w Puszczy Kampinoskiej. Okazuje się, że jest to miejsce istotne dla historii Marceliny, stamtąd bowiem pochodzą jej przodkowie.

Skąd jednak okropne sny, w których powracają tragicznie zmarli ludzie? I to tacy, których Marcelina nie mogła poznać – niektórzy odeszli bowiem nawet ponad sto lat temu. W korowodzie sennych postaci pojawiają się nie tylko jej protoplaści, ale też samobójcy, ofiary kolejnych powstań i zawieruch wojennych, a nawet okrutnych mordów.

Czy sny mają związek z sympatycznym starszym panem, który poi Marcelinę prozdrowotnymi ziołami?

Czy ktoś próbuje nią manipulować?

A może dziewczyna traci zmysły i stopniowo pogrąża się w otchłani szaleństwa?

Czy jest ku temu jakiś powód?

Agnieszka Lis udowadnia, że autentyczne historie potrafią być niezwykle zaskakującą kanwą opowieści.